Verloren van de nummer laatst!

Wat een drama! Meer kan ik er niet van maken.

Op een mooie zonnige zaterdag verliezen van de nummer laatst. Weliswaar met 3-2 waardoor we nog steeds niet zijn afgezakt naar de plaatsen die recht geven op rechtstreeks degradatie. Die komen wel erg dicht in de buurt. Pascal en Eric kweten zich van hun taak en wonnen hun singels, maar dat we vervolgens geen dubbel over de streep konden trekken mag ik mij wel degelijk aanrekenen want ik speelde zo slecht dat ik de neiging krijg om te stoppen. Zeker in mijn dubbel met Hein. Ik was niet bij machte om een goede bal te slaan tegen een tegenstander die echt niet beter was. Hierdoor zijn we nooit in goede doen geraakt, alhoewel de eerste set nog gewoon gewonnen werd. Daarna ging het snel bergafwaarts en bereikte ik een dramatisch dieptepunt. Dat Eric en ik de tweede dubbel niet wonnen was nog tot daar aan toe want de tegenstander was goed. Maar ook hier was de manier waarop ontluisterend: met 6-2 6-1 van de baan geveegd. Pascal en Hein verloren hun partij ook in 3 sets, ook hier had meer ingezeten. Tactisch heb ik als aanvoerder de fout gemaakt om niet anders te spelen, dan had er misschien meer ingezeten. Maar dat is eigenlijk ijdele hoop: ik was gewoon te slecht. Op naar eerherstel.

Dat we twee dubbels in de super tiebreak verloren geeft wel aan dat we dichtbij waren maar dat we mentaal niet goed waren. Tijd voor een sportpsycholoog. Tedje Troost? Dat hebben we nodig want we hebben nog een paar goede tegenstanders te gaan en door deze nederlaag gaan we echt in de gevarenzone terecht komen.

Gelukkig was het weer mooi en smaakte het bier na afloop bijzonder goed. Samen met de tegenstander een mooie afsluiting op het terras gemaakt.